علمی توصیفی

ماشین سراسر بین

ماشین سراسر بین که فوکو در فصل سوم کتاب مراقبت و تنبیه نام می برد اشاره ای است به زندانی که توسط جرمی بنتام فیلسوف طراحی شده بود.

این زندان برخلاف زندان های دیگر که سه مورد را بر زندانی اعمال می کردند یعنی:

۱: پنهان بودن

 ۲: محرومیت از نور

 ۳: درغل و زنجیر بودن

تنها یک مورد را، آن هم مورد اول را، برای زندانی در نظر می گرفت.

یعنی زندانی برخلاف موارد قبل در ساختمان زندان جدیدی که توسط جرمی بنتام طراحی شده بود، از نور خورشید محروم نمی شد و البته غل و زنجیر را هم متحمل نمی گشت.

از این رو، زندان جدید بنتام این امکان کنترل نامحسوس زندانی را توسط زندانبان ها در اختیار مدیریت زندان توسط یک برج مرکزی که به تمام سلول ها بواسطه طراحی ای که بنتام انجام داده بود، قرار می داد.

بطوری که حتی زندانی متوجه نمی شد که چه موقع یا چه وقت تحت نظر زندان بان قرار دارد.

لذا، مراقبت از زندانی را به جای اینکه به طور فیزیکی بر جسم و تجربه عینی او اعمال کنند، بر ذهن اش اعمال می کردند، کما اینکه از تجربه فیزیکی کنترل شدن نیز بی بهره نبود.

فوکو ساختار کلی جدید اجتماع و احاطه و کنترل و مراقبت نهادهای قدرت بر آن را تشبیه به همین کارکرد و شکل زندان سراسر بین بنتام می کند و البته آن را ماشین سراسر بین می نامد.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا