جامعه شناس با زندگی جمعی سروکار دارد که به سبک های گوناگون جریان یافته است و هر یک لایه های متعددی را شامل می شود.
به طور مثال: خانواده می تواند در حیطه «گروه»، «سازمان»، «نهاد» و «ارتباطات» بررسی شود.
کلاس درس نیز می تواند در حیطه «گروه»، «سازمان»، «نهاد» و «ارتباطات» باشد، و به همین ترتیب.
یعنی؛ هر یک از موقعیت ها و «جمع» ها در سبک های گوناگون پدیدار هستند.
علی ایحال، «جمع» ها قابل تقسیم به دو نوع «رسمی – غیررسمی »، یا به تعبیر چارلز هورتون کولی، «اولیه – ثانویه »، یا فردیناند تونیس «گمین شافت – گزل شافت » هستند.
این تقسیمات دوگانه انواع گوناگون دیگر، چون «مجازی – واقعی»، «طبیعی – ساختگی» و غیره را دربرمی گیرند که در اینجا به سه نوع اصلی آنها اکتفا شده است.
جامعه شناس که درصدد یافتن راه حل مشکل یا مسئله ای برمی آید یا برنامه ای را برای بهبود و پیشرفت در سر می پروراند، درواقع همیشه و همه وقت دارد با «تغییر» دست و پنجه نرم می کند.
چرا که هم حل مسئله و هم پیشرفت، مستلزم «تغییر» شرایط موجود هستند.
چه مسائل ساده و پیش پاافتاده باشند، چه مهم و کلیدی
چه رشد و پیشرفت در یک سطح اولیه و کوچک باشد، چه در سطح وسیع و عمیق
به هر روی، باید شرایط موجود را تغییر داد تا مسئله ای حل شود یا پیشرفتی صورت گیرد.
از طرف دیگر، معمولاً تغییرات با مقاومت همراه هستند و «جمع» به سادگی حاضر به قبول آن نیست.
چطور و چگونه جامعه شناس حرفه ای تغییرات را آغاز می کند؟1 . . .
این مقاله محدود برای اعضای ویژه می باشد
با تهیه اشتراک به این مطلب دسترسی خواهید داشت
