نوزاد انسان از خودش نمی پرسد، اول گریه کنم یا اول شیر بخورم. همه آنچه باید انجام گیرد توسط غرایز، برنامه ریزی و تنظیم شده اند و نوزاد جریان زندگی را آغاز و ادامه می دهد. اما، این فرایند در سیر رشد و بلوغ کفایت نمی کند و سُکان امور را انسان خود به دست می گیرد. کدام دوست را برگزیند؟ کدام رشته تحصیلی را ادامه دهد؟ با چه کسی ازدواج کند؟ و چه کاری داشته باشد و به همین منوال.
انسان هر روز با تصمیم و انتخاب مواجه است و هر روز لازم است با تصمیم و انتخاب به اموری سر و سامان دهد و آنها را به پیش ببرد.
جالب این جاست! که انسان هر روز با تصمیم و انتخاب روبرو است و هر روز، از خود می پرسد که در جریان زندگی از کجا شروع کند؟
از هنجارها و قواعد اجتماعی
از نیازها و خواسته ها
از ترس ها و نگرانی ها
از ملاحظات و آبروی اجتماعی
از دلبستگی ها و وابستگی ها
از جبرها و فشارهای اجتماعی
از …
پاسخ، روشن است. از جایی باید شروع کنیم که «انرژی» برای به پایان رساندن، باشد.
باید کار را به سرانجام برسانیم.
باید به نتیجه برسیم.
باید محصول را برداشت کنیم.
باید جایزه را دریافت کنیم.
باید به بازخورد برسیم.
خلاصه باید به پایان برسد که مستلزم این است که «انرژی» برای رسیدن به آخر وجود داشته باشد.
مثال: از صبح در تکاپوی پخت غذایی برای ظهر، به خرید رفته و مواد آن را مهیا کرده و سپس شسته و تمیز، مشغول پخت آن شده ایم. وقتی پای پخت بمانیم، غذا حاضر می شود و زحمت از صبح تا ظهر به بار می نشیند. هر جا که «انرژی» کم بیاوریم و کنار بکشیم، دیگر غذایی در کار نخواهد بود.
«انرژی»، موتور حرکت و فعالیت است که معمولاً در تصمیم گیری لحاظ نمی شود. با این پیش فرض که «انرژی» هست و افراد انرژی دارند.
نکته در اینجاست که آیا افراد تا به انتها رساندن «انرژی» دارند؟
چه پیش می آید؟ آیا کارها در جریان زندگی به سرانجام نمی رسند؟
با نگاهی به دور و بر، خواهید دید که همه تصمیمات و انتخاب ها به آخر می رسند.
اما، با یک تفاوت!
یک تفاوت! «کیفیت»
کسی که نقاشی می کند و انرژی به پایان رساندن را دارد، با کسی که در فرایند نقاشی خسته و بی انرژی شده است، هر دو تابلوهای نقاشی را روانه بازار خواهند کرد، اما با یک تفاوت!
کسی که آشپزی می کند و انرژی به آخر رساندن را دارد، با کسی که بی انرژی آشپزی می کند، هر دو غذایی برای ناهار دارند، اما با یک تفاوت!
کسی که برای تحصیل به دانشگاه می آید و انرژی کافی برای مراحل تحصیلی را دارد و کسی که به انرژی سوزی افتاده است، هر دو به مدرک می رسند، اما با یک تفاوت!
تصمیمات و انتخاب ها مهم هستند و کلیدی، اما به یک شرط! «ضریب کیفیت».
کیفیت است که اهمیت تصمیمات و انتخاب ها را تعیین می کند. تصمیمات، هر چقدر دقیق و موشکافانه گرفته شوند و انتخاب ها، هر چقدر سنجیده انجام شوند، وقتی «انرژی» به پایان رساندن، مهیا نیست، تصمیمات و انتخاب ها به پایان می رسند، اما با یک تفاوت! کیفیت.
بنابراین، از کجا شروع کنیم؟
از جایی که انرژی به پایان رساندن، تامین می شود.
از جایی که انرژی برای به انجام رساندن، دریافت می شود.
از جایی که انرژی تمام کردن، را داریم.
و از جایی که انرژی فوران می کند و وجود انسان را به شور و اشتیاق می کشاند.
از عشق باید شروع کنیم!
از علاقه شروع کردن!
از دوست داشتن آغاز کنیم!
انسان به هر چه عشق داشته باشد، به هر چه علاقمند باشد، هر چیزی را دوست داشته باشد، عاشق هر چه باشد، «انرژی» در وجودش موج می زند و او را به ساحل خواهد رساند. بارها و بارها می رود و نمی یابد، اما باز خواهد رفت، چون عاشق است. تکرار و تکرار، سخت و پی در پی تا بیابد، چون علاقمند است و …
یک تفاوت بین عاشق و فارغ وجود دارد. انرژی
یک تفاوت بین علاقمند و بی علاقه هست. انرژی
یک تفاوت بین مشتاق و بی انگیزه است. انرژی
و همین یک تفاوت، یک تفاوت را به همراه می آورد. کیفیت
یکی از تفاوت های کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه نیز همین است.
کشورهای توسعه یافته کارها را با انرژی پیش می برند
کشورهای در حال توسعه کارها را با اجبار به انجام می رسانند
از همین رو، تفاوت در کیفیت آشکار است.
