یکی از ابزارهای اصلی و در عین حال به ظاهر ساده در کار جامعه شناس «مشاهده» می باشد.
مشاهده به دو دسته اصلی مشارکتی (یا فعال) و غیرمشارکتی (ناظر و تماشاگر) صورت می گیرد.
مشاهده مشارکتی؛ محقق در انجام کارهای گروه به صورت یک عضو فعالیت دارد.
مشاهده غیرمشارکتی؛ پژوهشگر به دیدن و تماشای فعالیت ها اکتفا می نماید.
استفاده از حس بینایی در هر دو نوع مشاهده مشترک است و ابزار اصلی برای دریافت واقعیت و شناخت شرایط می باشد.
بنابراین، چگونه دیدن و کیفیت نگریستن بسیار در یافتن و گرفتن اطلاعات و داده ها اساسی است و نیازمند مهارت است.
شاید چنین به نظر آید که مشاهده کردن به طور طبیعی مانند راه رفتن از کودکی آموخته شده است و به مرور افراد در آن مهارت یافته اند.
اما، با یک آزمایش بسیار ساده می توانید به نادرستی این فرض پی ببرید.
کافی است؛ عکسی را به چند دوست نشان دهید و از آنها بخواهید که آنچه را در عکس می بینند، بگویند.
به سادگی درخواهید یافت که چقدر بین آنها در مشاهده یک عکس تفاوت وجود دارد!!
بنابراین، مشاهده نیاز به تمرین دارد تا آنچه وجود دارد کاملاً مشاهده شود و چیزی حداقل نه چندان مهم، از قلم نیفتد.
لذا، این تمرین جامعه شناسی به مشاهده و چگونگی مهارت در مشاهده اختصاص دارد.1 . . .
این مقاله محدود برای اعضای ویژه می باشد
با تهیه اشتراک به این مطلب دسترسی خواهید داشت
