دیدگاه جامعه‌شناسی

0 خواندن این مطلب 2 دقیقه زمان میبرد

بینش اساسی جامعه شناسی این است که رفتار انسان توسط گروه هایی که مردم به آنها تعلق دارند و بر اساس تعامل اجتماعی که در درون آن گروه ها اتفاق می افتد، شکل می گیرد.

ما همانی هستیم که هستیم و بروز رفتار ما به شیوه ای که انجام می دهیم به دلیل آن است که در یک جامعه خاص، در یک نقطه خاص از مکان و زمان زندگی می کنیم.

مردم تمایل دارند دنیای اجتماعی خود را بدون چون و چرا، به عنوان چیزی «طبیعی» بپذیرند.

اما دیدگاه جامعه‌شناسی ما را قادر می‌سازد تا جامعه را به‌عنوان یک محصول اجتماعی موقت ببینیم که توسط انسان‌ها ایجاد شده و می‌تواند توسط آنها نیز تغییر یابد.

دیدگاه جامعه‌شناسی ما را دعوت می‌کند تا به محیط آشنای خود به شیوه‌ای تازه نگاه کنیم.

این ما را تشویق می‌کند تا نگاهی تازه به دنیایی که همیشه بدیهی می‌گرفتیم بیندازیم، تا محیط اجتماعی خود را با همان کنجکاوی که ممکن است به یک فرهنگ عجیب غریب داریم، بررسی کنیم.

مطالعه جامعه‌شناسی ما را به حوزه‌هایی از جامعه هدایت می‌کند که ممکن بود، نادیده می گرفتیم یا اشتباه می‌فهمیدیم.

از آنجایی که جهان بینی ما بر اساس تجربه شخصی ما شکل می گیرد و از آنجایی که افراد با تجربیات اجتماعی مختلف، تعاریف متفاوتی از واقعیت اجتماعی دارند، جامعه شناسی به ما کمک می کند تا دیدگاه های غیر از دیدگاه خودمان را درک کنیم و بفهمیم این دیدگاه ها چگونه به وجود آمده اند.

جامعه شناسی همچنین به ما کمک می کند تا خودمان را بهتر بشناسیم.

بدون دیدگاه جامعه‌شناختی (که «تخیل جامعه‌شناختی» نامیده می‌شود)، مردم جهان را از طریق تجربه محدود خود از مدار کوچکی از خانواده، دوستان و همکاران می‌بینند.

تخیل جامعه شناختی به ما این امکان را می دهد که از نظر ذهنی از تجربیات محدود خود جدا باشیم و پیوند بین نگرانی های خصوصی و مسائل اجتماعی را ببینیم.

این به ما امکان می دهد تا ارتباط بین الگوها و رویدادهای خودمان و الگوها و رویدادهای جامعه خود را ردیابی کنیم.

«اولین حکمت جامعه شناسی این است که چیزها آن طور که به نظر می رسند، نیستند». (پیتر برگر)