اطلاعات و اخباری که از طریق رسانه های جمعی چون تلویزیون و رادیو ارسال می شود را پیام می گویند یا به این عنوان می شناسند.
گرچه دنیای امروزی در هر گوشه و کنارش رسانه ای برای انتقال پیام دیده می شود، ولی الزاماً انتقال پیام ها در زندگی جمعی به آنها ختم نمی شود.
صدای اذان که از مسجد پخش می شود
فریادی مادری در پارک که فرزندش را سرزنش می کند
دو مشتری که در سوپرمارکت در حال گفتگو در مورد یک کالا هستند
تراکت هایی که جوانی در خیابان به دست مردم می دهد
گلدان های گلی از ایوان منزلی آویزان هستند
طرح لباس هایی که مردم به تن دارند
و ...
نمونه هایی از انتقال پیام هستند که ارتباط چندانی نیز با رسانه های جمعی ندارند.
رسانه های جمعی و چگونگی انتقال پیام، شرایط فرستنده و غیره در جامعه شناسی وسایل ارتباط جمعی مورد مطالعه و بررسی است و در اینجا قصد واگویی آنها نیست.
بررسی پیام به منظور شناخت و درک شرایط است که جامعه شناس به اقتضای حرفه خویش در آنجا حضور یافته است.
از رنگ دیوارها، تا دکورها و تابلوهایی که نصب هستند
از اشعار و نوشته هایی که در روی میز قرار دارند تا کتاب ها و ...
از قیافه و برق چشم ها تا نوع لباس و آرایش
و ...
در حقیقت، هر آنچه که بتوان از طریق آن یعنی «پیام»، اطلاعات و دانسته هایی را به دست آورد که معرف آن موقعیت اجتماعی باشد.
بنابراین، پیام ها طیف بزرگی را شامل می شوند یا به تعبیر دقیق تر، همه چیز را دربرمی گیرند!
جامعه شناس حرفه ای چه پیام هایی را مورد توجه قرار می دهد؟
چه پیام هایی را دقیق و خیلی موشکافانه بررسی می کند؟1 . . .
این مقاله محدود برای اعضای ویژه می باشد
با تهیه اشتراک به این مطلب دسترسی خواهید داشت
