جامعه بر نظم استوار می شود و بر بنیان رشد و توسعه برقرار می ماند.
نظم به انجام امور نظر دارد و به پایش آنچه هست، می پردازد.
رشد و توسعه که ریشه در تغییرات دارند، به آنچه می تواند باشد، می پردازد.
تمام مکاتب جامعه شناسی نظم و تغییر را دو روی واقعیت اجتماعی دانسته اند که حیات زندگی جمعی و به تبع آن، هستی جامعه و بخش های گوناگون آن را موجب می شوند.
نظم در ساحت قانون، هنجارها، الگوها، قواعد و اصول جاری می شوند.
تغییرات نیز در بستر رشد و پیشرفت، ترقی خواهی و توسعه نمود می یابند.
• یکی از چالش های اساسی برای هر فرد، گروه، سازمان و جامعه این است که چگونه رشد و توسعه یابد تا بتواند پاسخگوی نیازهای جدید باشد؟
• یکی از دغدغه ها و نگرانی ها برای هر «جمع» و جماعت، هر واحد «جمعی» همین است که چطور رشد کند تا سُکان امور را در مواج شرایط نوین در دست داشته باشد؟
• یکی از دلمشغولی ها و برنامه ها در هر جامعه، دسته و طبقه اجتماعی این است که چگونه رشد و پیشرفت کند تا بتواند به کسب ارزش ها و خواسته های متعالی خویش برسد؟
حتی، رشد و توسعه چنان کلیدی است که «هدف» شده است.
حتی، رشد و توسعه چنان ضروری است که «فوریت» یافته است.
حتی، رشد و توسعه چنان زیربنایی است که «تشکیلات» دارد.
با این اوصاف،
رشد و توسعه یکی از برنامه های نوشته و نانوشته جامعه شناس حرفه ای است برای هر «جمع» و همه افراد تشکیل دهنده آن است.
رشد و پیشرفت یکی از اقدامات بارز و آشکار جامعه شناس حرفه ای برای هر سازمان و زیرمجموعه های آن است.
رشد و توسعه یکی از قواعد و دستورالعمل های جامعه شناس حرفه ای برای هر اکثریت و اقلیت در جامعه است.
چگونه به رشد و توسعه اجتماعی باید پرداخت؟
تحقق رشد و پیشرفت اجتماعی چگونه ممکن می شود؟
سوالاتی است که پاسخ آن در مهارت و تبحر جامعه شناس حرفه ای است که به این قرار می باشد:1 . . .
این مقاله محدود برای اعضای ویژه می باشد
با تهیه اشتراک به این مطلب دسترسی خواهید داشت
