1) یکی از مهم ترین ویژگی های رژیم های توتالیتر خودسر این است که سعی می کنند ما را گرفتار در ایده های بلند و انتزاعی و فراطبیعی سازند و به ما چنین القا کنند که عمر شما و زندگی روزمره تان باید در مسیر این ایده ها صرف شود.
شما را گرفتار در ایده بهشت و جهنم و پاکی و ناپاکی و رهایی یک مکان مقدس یا نبرد علیه ظلم و …… می سازند و عمر شما را صرفاً شایسته صرف کردن در این مسیر می دانند.
در اینجا، البته رژیم های توتالیتر با متفکران نخبه گرا و انتقادی همدست اند که این متفکران هم عمیقاً سعی در تخریب زندگی روزمره مردم دارند و آن ها را تحقیر می کنند.
2) زندگی اما چیزی نیست، جز همین امور عادی زیستن همانند خوردن و خوابیدن، دوست داشتن و سلام کردن، عاشق شدن و کمک کردن به هم، گفتگو کردن با آشناها و دوست شدن با غریبه ها، مهربانی کردن و خرید کردن و……
باید این زندگی را پاس داشت و آن را قربانی توهمات ایدئولوژیک و حقیقت های فراطبیعی نساخت که آن حقیقت ها اگر هم حقیقت باشند، باید در همین بستر معمول زندگی ممکن شوند و بر ما تاثیر بگذارند.
3) یکی از مهم ترین ویژگی های جامعه امروز ما این است که ما خود واقعی مان را فراموش کرده ایم و گرفتار در ایده های غلط هستیم.
فقیری را در خیابان می بینیم که از ما کمک می خواهد.
در اینجا یا می گوییم اینا زیادن و من به چندتا کمک کنم و یا میگیم باندن و از آن ها گذر می کنیم.
آنچه غلط هست، همین ایده های غلط است.
وظیفه ما اینست که در زندگی روزمره خود به جای تکرار این کلیشه های بی خاصیت به همدیگر کمک کنیم و مسئولیت خود را در قبال یک انسان انجام دهیم.
این ویژگی ظلم و ستم است که ما را به همدیگر بی اعتنا کند.
ما باید از این بی اعتنایی گذر کنیم.
لباسهایمان را بپوشیم و کفش به پا کنیم، به خیابان های آشنا و جاهای ناآشنا برویم و حداقل در طول روز در یک کار درست جمعی شرکت کنیم.
باید از خانه بیرون زد و مهربانی کرد.
به همه توهمات و ایده های غلط، باید نه گفت و ایده رهایی در حد یک کمک کوچک و ایجاد یک شادی کوچک را دنبال کرد.
زندگی روزمره را ستایش کرد تا مستبدان از علاقه ما به همین زندگی معمولی و بی اعتنایی ما به توهمات ایدئولوژیکی بدانند که زندگی همیشه بر ظلم پیروز است.
