علمی توصیفی

دنبال شادی هستیم؟ ولی، چرا پیدا نمی کنیم؟

شادی پیدا است! تعجب نکنید! شرایط زندگی امروز که انرژی زیادی از انسان می گیرد، او را وادار نموده است که به دنبال کسب انرژی و بازسازی انرژی از دست رفته خویش برآید.

یکی از این انرژی ها، شادی و خوشحالی است که می تواند خستگی را از تن آدمی بزداید و انرژی لازم برای ادامه کارها را سبب شود.

شادی، این انرژی تجدید پذیر (اقتباس واژه از علوم مهندسی) که خواهان بسیار و زیادی دارد، روز به روز که تقاضای آن بالاتر می رود، میزان دسترسی به آن چالش برانگیزتر می نماید.

سوال: کجا شادی را پیدا کنیم؟

شادی مثل انرژی های تجدید پذیر (انرژی باد، خورشید و …) تمام شدنی نیست، چون هر کس (مثل لبخند، شوخی کردن …) قادر به تولید آن است و دایم می تواند تولید شود، بدون آن که آلودگی و مشکلات ایجاد نماید. پس، شادی پیدا است!

پس، انتظار می رود که برخورداری از شادی، آسان و راحت باشد و همه به آن دسترسی داشته باشند. اما، واقعیت این طور نیست. همه شاد نیستند و همه شادی ندارند.

پس، دوباره به سوال می رسیم: کجا شادی را پیدا کنیم؟

باید گفت: شادی همین جا، کنار ماست. بله همین جا، کنار ما.

شادی مثل هوا با ماست، شادی مثل هوا همه جا هست.

فقط کافی است به جای آن که دنبال شادی بگردیم که پیدایش کنیم.

صدای شادی را برای دیگران به صدا در آوریم. پس، شادی پیداست!

مثال: در خانه بی حوصله از این طرف، به آن طرف می رویم و کلافه هستیم. در حالی که جلوی ما کودکی با اسباب بازی هایش بازی می کند.

کافی است شروع به خنداندن و بازی با آن کودک کنیم، چند ثانیه بعد، خود را شاد می یابیم.

مثال دیگر: در محل کار هستیم، کافی است کاری را که همکارمان حوصله انجام دادنش را ندارد، برایش انجام دهیم، چند ثانیه بعد، خود را از لبخندهای همکارمان شاد می یابیم.

مثال آخر: در خیابان شتابان به سوی صف می رویم، کافی است نوبت خود را به پیرزنی بدهیم، چند ثانیه بعد، از دعاهای پیرزن، خود را شاد حس می کنیم. پس، شادی پیدا است!

کلام پایانی:

برای شادی که به آن هر روز احتیاج داریم تا جان تازه ای گیریم، لازم نیست جایی دنبالش بگردیم. کافی است، به جای تمرکز بر خود، به دیگران نگاهی داشته باشیم.

شادی همه جا هست، کافی است، توجه کنیم که شادی عمل متقابلی است که از ما شروع می شود.

ما که شروع به شاد کردن دیگران کنیم، شادی در گردا گرد ما ظاهر می شود.

شادی را همه دارند، کافی است، منتظر نمانیم و وقت را به انتظار تلف نکنیم.

با کار، ولو کوچک، مثل احوالپرسی (جملاتی مانند شما برای من آشنا هستید؟ …) با فرد غریبه در خیابان که سخت مضطرب به نظر می رسد، با شادی دیگران، از شادی برخوردار شویم و شادی را همه جا و همیشه داشته باشیم. 

دکتر منیژه نویدنیا

دکتری جامعه شناسی. نظریه پرداز و محقق. نویسنده اولین کتاب امنیت اجتماعی در ایران، معرف جامعه شناسی تحلیلی با نگارش شش جلد کتاب، استاد دانشگاه و موسس سایت جامعه شناسان جوان

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا