دو گانه انگاری چنان بر همه زندگی سایه انداخته که جایی در امان نمانده است، از جمله این دوانگاری ها، تقسیم موقعیت ها به فرصت و آسیب است.
فرصت یعنی امکانی که برای شما سود و منفعت به همراه می آورد و آسیب یعنی با خطر، ضرر و زیانی مواجهه هستیم.
حالا سوال این است که تحصیل، ازدواج، کار یا هر چیز دیگر فرصت هستند یا تهدید؟
بله، شما هم مثل من، خواهید گفت که فی النفسه نمی توان قضاوت کرد و بستگی دارد به فرد و شرایطی که در آن هست.
ازدواج می تواند فرصت باشد برای یک نفر و برای یک نفر تهدید یا آسیب.
خانواده می تواند برای یک فرد فرصت و برای فرد دیگر آسیب.
پس، می توان نتیجه گرفت که موقعیت ها با توجه به اعمال و رفتار ما، تبدیل به فرصت یا تهدید می شوند.
با تصمیم ها و رفتارهایمان می توانیم فرصت به دست آوریم و یا آسیب بپذیریم.
از این نتیجه می گیریم که اگر اهل فرصت سازی باشیم،
همه جا بر پاشنه فرصت می چرخد
و اگر اهل از دست دادن فرصت ها باشیم،
همه جا به آسیب خوردن می رسیم.
به بیان دیگر، دوانگاری وجود ندارد، و واقعیت یکی است و بس.
با آن ما چگونه برخورد می کنیم؟ به دوانگاری می رسد.
