اگر بخواهیم در باب فضایل انسانی سخن بگوییم، یقیناً باید به مباحث تربیتی انسان ها بپردازیم و باید به این امر نیز اذعان کنیم که رسیدن به کمال مطلوب در سایه تکمیل فضایل اخلاقی انسان ها میسر است.
چون انسان موجودی است که بخش اعظم رفتار وی از نوع اکتسابی است که در فرآیند تعلیم و تربیت شکل می گیرد.
زیرا این موجود به عنوان اشرف مخلوقات الهی از قدرت تعقل و تفکر و هوش یادگیری برخوردار است.
بنابراین، می توانیم به جایگاه رفیع رسولان و انبیای الهی به عنوان اولین مربیان انسان ها اشاره کنیم كه هدف از بعثت انبيای و اولیای الهی به ويژه پیامبر عظیم الشان اسلام حضرت محمد (ص) مکارم اخلاق و تكميل فضايل اخلاقی و فراهم كردن زمینه های رشد و تعالی بشریت بوده است.
پس اینجاست که می توانیم به نقش خطیر مربیان و متولیان امور تربیتی جامعه پی ببریم که در جهت پرورش اعضای آن جامعه تلاش می کنند و در جامعه اسلامی ما که هدایت انسان ها بر مبنای تربیت اسلامی و اخلاقی استوار است تا ارزش ها و هنجارها و آموزه های اسلامی محوریت رفتار انسان های جامعه ما باشد.
یقیناً نقش مربیان امور تربیتی نقشی بی بدیل و ارزنده است.
حتی اندیشمندان حوزه تعلیم و تربیت و روانشناسان و جامعه شناسان نیز به صراحت به این امر اذعان داشته اند به طوری که ژان ژاک روسو فیلسوف بزرگ فرانسوی که در عرصه تعلیم و تربیت نیز در کتاب معروف خود «امیل» نیز مباحثی در این خصوص آورده؛
معتقد است که انسان موجودی است که دارای فطرتی پاک می باشد و فطرت انسان مانند لوح سفیدی است که هرچه ما در آن می نگاریم نقش می بندد.
و یا حتی در مکتب اسلامی نیز از ایده ها و نظریاتی که موید تاثیر بی شائبه تربیت در بروز رفتار انسانی باشد، کم نیست و مهم ترین ادله اثبات و مصداق آن برانگیخته شدن ۱۲۴ هزار پیامبر، دوازده امام و استمرار و تداوم ولایت در حکومت دینی می باشد.
بنابراین، تربيت و اخلاق در ساختار شخصيت انسان نقشی تعيين كننده و اساسی دارد و بدون آن آدمی به سعادت و كمال نمی رسد و به سعادت دنيوی و اخروی دست نمی یابد.
پس انسان برای رسیدن به رشد و کمال و شکل گیری شخصیت وی بر اساس هنجارها و ارزش های انسانی و انسان مدارانه نیاز به مربی دارد و مربی نقش مهمی در سرنوشت و تربيت اخلاقی و معنوی انسان ها دارد.
به عبارتی دیگر، یعنی انسان همواره جهت رشد و تعالی و رسیدن به درجه كمال مطلوب نياز به مربی دارد و خداوند نیز برای هدایت بندگانش و سمت و سو بخشیدن رفتار و کردار و گفتار ما انسان ها این رسالت را بر دوش بندگان برگزیده خود (رسولان و امامان) نهاده است که پیام آور الهی و ابلاغ کننده فرمان الهی بوده تا انسان ها در مسیر تعالی حرکت کنند.
پس ما انسان های روی زمین همواره نیازمند مربیانی هستیم که چراغ هدایت را بر مسیر حرکت ما روشن نگه دارند و مقصد را برایمان رهنمون شوند.
کسانی نیز هستند که شغل انبیاء ولی در سلسله مراتبی پایین تر رسالت تربیتی ما را بردوش می کشند.
آنان معلمانی عزیز هستند و اما بازهم کمی اختصاصی تر آنچه در معنای متداول آن در جامعه به عنوان مربی تربیتی به آن پرداخته می شود، کسانی هستند که در مدارس در کنار معلمان آموزشی به برنامه های تربیتی و پرورشی دانش آموزانی که به عنوان مهم ترین سرمایه های انسانی یک جامعه حساب می شوند، ایفای نقش می کنند.
امروزه این مربیان هستند که سرنوشت آینده سازان و سرنوشت‌سازان جامعه را رقم می زنند و از آنان انسان هایی بزرگ برای تاریخ این مرز و بوم می سازند تا با تحصيل و فراگيری علم و دانش و با رشد و شكوفايی شخصيت متعالی اسلامی خود، حافظان واقعی ارزش‌های اسلامی و بزرگمردان برای فردای ايران اسلامی باشند و فرداهایی به یادماندنی برای این مملکت بسازند.
بنابراین مربيان امور تربيتی، ميراث دارا انبياء هستند که با القای تفكر
خوب زيستن،
خوب ماندن
و خوب ساختن
در نوجوانان و جوانان در این دنیای پرتلاطم در مبارزه با موج سواری های و سیاه نمایی ها و شیطنت بازی های دوران جنگ نرم که هزارن سایت ها و کانال ها و شبکه های اجتماعی فراوانی که درصدد از بین بردن هویت اصیل ملت های استقلال طلب و آزادیخواه جهان بویژه ملت شریف ایران هستند، موفق عمل کنند و از فرزندان این دیار، نسل معتقد، با ايمان و راسخ بسازند.
در واقع، مهم ترين وظيفه و رسالت مربيان پرورشی هدايت رفتار دانش آموزان است که با مهرورزی و عطوفت در تربيت انسان ها و جامعه پذیری آنها تلاش می کنند و اهمیت کار این قشر زحمت کش به قدری است که مقام معظم رهبری خطاب به مربيان فرموده‌اند: من به كار و برنامه‌های شما و اين هدفي كه شما برای آن دور هم جمع شده‌ايد، احترام میگذارم، آن را كار بسيار مهم و حساس می دانم.
بنابراین، مربیان تربیتی انسان هایی هستند با اخلاص و با انگيزه در راستای تثبیت الگوهای رفتاری انسان ها، بویژه انسان هایی که نسل آینده ما را تشکیل خواهند داد و تلاش می کنند با پای بندی به گفتار خويش و اجرای آن در عمل و کردار و با داشتن جذبه، الگوی مناسبی برای آیندگان ما باشند و تلاش می کنند تا از فرصت های موجود در جهت تربیت نوجوانان وجوانان بهره بگیرند.
