علمی پژوهشی

ابزار دست جامعه شناس حرفه ای برای حل مسائل اجتماعی

بازی ها سه نقش اصلی را به عهده دارند که توامان آن را به انجام می رسانند.
1- آموزش ناخودآگاه و غیرمستقیم نقش ها و تکالیف اجتماعی، هنجارها و الگوهای زندگی و غیره.
2- انرژی بخشی و بازسازی نیرو و توان فردی
3- لذت آفرینی و ایجاد خوشی و نشاط
برخی صاحبنظران بر این باورند که از بازی ها در درمان و علاج نیز می توان کمک گرفت و در این زمینه نتایج چشمگیری را در تحقیقات و مطالعات خود آشکار کرده اند.
بنابراین، به طیف تاثیرگذاری «بازی ها» مورد چهارمی نیز اضافه خواهد داشت.
4- درمان و علاج بیماران به کمک بازی ها
مورد دیگری را نیز لازم است، اضافه کنیم که نه تنها تاثیرگذاری بازی ها را در زندگی افراد بیشتر نمایان می کند که با این واقعیت مواجه می شویم که بازی ها فقط به دوران کودکی و نوجوانی ختم نمی شوند و در طول عمر انسان به شکل های گوناگون مورد استفاده هستند.
5- تربیت و پرورش خلق و خوی اجتماعی
امری اثبات شده است که «نوع بازی» در پرورش شخصیت تاثیرگذار است و معمولاً کودکان و جوانانی که از زدوخورد، پرخاشگری، ابراز عصبانیت اِبایی ندارند و هم چنین به تاخت و تازهای لفظی و کنایه ای می پردازند، بیشتر به بازی های خشن تمایل دارند و بالعکس.
فمنیست ها نیز بر «نوع بازی» در شکل گیری جنسیت تاکید دارند و تفکیک بازی ها را به طور مثال عروسک برای دختران، و ماشین برای پسران را یکی از دلایل تفکیک خصوصیات شخصیتی زنانه و مردانه برمی شمارند.
پنج مورد بیان شده حکایت از اهمیت «بازی ها» در زندگی افراد و نقش آن در مراودات و تعاملات اجتماعی دارد.
صرف نظر، از دیدگاه نظریه پردازنی که کل زندگی را «بازی» قلمداد کرده اند و انواع روابط (قربانی، ناجی ...) را به اقتضای بازی های گوناگون در زندگی خانوادگی، کار و تفریح بیان می کنند.علی ایحال، بازی ها به رغم سادگی آنها که هر کودکی می تواند آن را به انجام برساند، به هیچ وجه کم اهمیت نیستند.
در حقیقت، بازی ها بازتاب یک موقعیت متضاد هستند که همین امر، باعث شده است در بسیار مواقع، بازی ها جدی گرفته نشوند و اهمیت آنها نادیده انگاشته شود.
والدین همین که کودک یا جوان آنها به بازی مشغول است، دلخوش می کنند در حالی که توجه به
«نوع بازی»،
«چگونگی بازی»،
«چرایی بازی» است که تاثیر مثبت یا منفی، آموزش بهینه یا نامناسب، خلق و خوی خیرخواهانه یا خودخواهانه، شادمانی یا ولنگاری و غیره را موجب می شود.
جامعه شناس حرفه ای به همه این امور واقف است و سعی می کند از «بازی» به عنوان ابزاری کارآمد جهت اهداف اجتماعی استفاده کند.1 . . .

محتوای ویژه

این مقاله محدود برای اعضای ویژه می باشد

با تهیه اشتراک به این مطلب دسترسی خواهید داشت

تهیه یا تمدید اشتراک

ورود برای اعضا

دکتر منیژه نویدنیا

دکتری جامعه شناسی. نظریه پرداز و محقق. نویسنده اولین کتاب امنیت اجتماعی در ایران، معرف جامعه شناسی تحلیلی با نگارش شش جلد کتاب، استاد دانشگاه و موسس سایت جامعه شناسان جوان

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا