مشاور یکی از مشاغل ضروری و لازم برای دنیای امروزی است، چرا که حوزه های کار و زندگی پیچیده و درهم تنیده هستند و هر یک از امور تخصص و اطلاعات دقیق می طلبد تا کارها به خوبی و درست به پیش بروند.
جامعه شناس یکی از انتخاب های عالی برای مشاور بودن است، چون آموزه های جامعه شناسی می تواند:
راه را برای رشد و توسعه بسیاری مشاغل بگشاید
موانع و محدودیت ها را شناسایی و نحوه عبور از آنها را بیابد
مشکلات و تلخی ها را سر و سامان دهد
فرصت های بالندگی را با شناخت دقیق سبک های جمعی فراهم کند
رنج ها و دردهای اجتماعی را تخفیف بخشد
از شیوه های موفق همکاری رمزگشایی کند
به اختلافات پایان دهد و مقاومت را با پذیرش جایگزین نماید
بازدهی و کارایی را به نحوه چشمگیری افزایش دهد
روابط فرادستی و فرودستی در سطوح گوناگون شغلی را به روابط مشارکت و سهم بری برساند
اثربخشی و به دنبال رضایت را به بار آورد
خلاقیت و علاقمندی به کار را برای رده های مختلف شغلی برنامه ریزی کند
و ...
لازم به ذکر است که بیان آنچه از دست جامعه شناس برمی آید در سطوح سه گانه (خُرد، میانه و کلان)، نیازمند توضیحات زیادی است که این مقاله به آنها نمی پردازد
و صرفاً بیان رئوس چند مورد فوق، برای آن بود که صلاحیت جامعه شناس برای مشاور بودن، آشکار گردد.
جامعه شناس چگونه و چطور به حوزه مشاوره وارد شود؟ سوالی است که به آن در این مقاله پرداخته شده است.
قطعاً دانسته های علمی و گرایش جامعه شناس، شروع و آغاز تصمیم گیری برای مشاوره خواهد بود.
امری روشن است که گرایش شهری به مشاوره در حوزه شهر، و گرایش خانواده به مشاوره در سامانه خانوادگی مشغول شود.
اما آنچه در این مقاله به آن پرداخته شده است سطحی «عمومی – عام - همگانی» است که آموزه هایی اصلی از جامعه شناسی در اختیار می گذارد که فقط کافی است آنها را با حوزه موردنظر خویش مطابقت داد.
لذا، بحث این مقاله به بیان آموزه ای از جامعه شناسی می پردازد که راهنمایی برای مشاور بودن، است و به حیطه های مشاوره و ابزارهای مفهومی مشاور پرداخته است که جامعه شناس، نه تنها باید از آنها آگاه باشد که بر چگونگی استفاده از آنها نیز مهارت یابد.1 . . .
این مقاله محدود برای اعضای ویژه می باشد
با تهیه اشتراک به این مطلب دسترسی خواهید داشت
