علم جامعه شناسی برای مطالعه «جمع» شکل گرفت.
درواقع، امیل دورکیم پدر جامعه شناسی با فرض این که نمی توان از روانشناسی (علم مطالعه احوالات فردی)، برای شناخت «جمع» ها استفاده کرد، به طرح موضوع جامعه شناسی و روش مطالعه جامعه شناسی پرداخت.
در اینجا، قصد بررسی آراء بنیانگذاران علم جامعه شناسی نیست، فقط توجه به «امر اجتماعی» است که صرفاً برای شناخت آن نمی توان به شناخت افراد، اکتفا کرد.
به این اعتبار،
یعنی؛ موضوع مطالعه جامعه شناسی «جمع» است و هر آنچه در «جمع» می گذرد را مورد مطالعه و بررسی قرار می دهد.
«جمع» به تعدادی از افراد اطلاق می شود (حداقل دو نفر) که واحد مستقل و قابل شناسایی را تشکیل داده اند. یا به بیان دیگر، وقتی تعدادی افراد، به منظوری، گردهم می آیند، «جمع» نامیده می شوند.
لذا، «جمع» می تواند یک خانواده باشد.
«جمع» می تواند یک شهر باشد.
«جمع» می تواند یک کارخانه باشد.
«جمع» می تواند یک مدرسه باشد.
«جمع» می تواند یک بیمارستان باشد.
«جمع» می تواند یک محله از شهر باشد.
«جمع» می تواند یک مسجد باشد.
«جمع» می تواند یک فروشگاه باشد.
«جمع» می تواند یک قومیت باشد.
«جمع» می تواند یک اقلیت یا اکثریت باشد.
«جمع» می تواند یک ملیت باشد.
«جمع» می تواند یک اداره یا سازمان باشد.
«جمع» می تواند یک مجتمع مسکونی باشد.
«جمع» می تواند یک جامعه باشد.
تا «جمع» می تواند جوامع باشد.
تا برسیم به «جمع» می تواند جامعه جهانی باشد، را شامل گردد.
بنابراین، هر یک از این «جمع ها»، یک محیط کاری برای جامعه شناس به شمار می آیند، به شرط آن که جامعه شناس قبل از آن پاسخ این سوال را یافته باشد که:
از عهده پاسخگویی به چه نیاز یا نیازهایی برمی آید؟1 . . .
این مقاله محدود برای اعضای ویژه می باشد
با تهیه اشتراک به این مطلب دسترسی خواهید داشت
