مینیمالیسم سبک نوینی از زندگی است که اساس آن بر پایه سادگی و دوری از هرگونه پیچیدگی بنیان گذاشته شده است.
این مکتب در حوزه اجتماعی یک سبک از تفکر و زندگی است که ما را از انواع استرس و وابستگی های اطراف مان رها می کند.
مینیمالیسم پاسخی منطقی و متقاعدکننده به شلوغی های دور و برمان است و مینیمالیست کسی است که از تعلقات مادی غیرضروری که آرامش نسبی را به مخاطره می اندازد، پرهیز می کند و روی موضوعات مهم تر زندگی تمرکز می کند.
این تفکر معتقد است که برای یک زندگی خوب و رضایت بخش، داشتن حداقل هایی که پاسخ گوی نیازهای اساسی است، کفایت می کند.
شاید تعداد افرادی که سبک زندگی شان را ساده سازی کرده اند قابل توجه نباشد، اما این دسته از افراد خود را خوشبخت تر احساس می کنند، زیرا تعلق خاطر کمتر و آزادی عمل بیشتری دارند.
مینیمالیست ها با پرورش قناعت در زندگی از خودشان انسان های بهتری می سازند، زیرا حذف وابستگی به اشیاء، پیش زمینه شادی و رهایی است.
فلسفه مینیمالیسم سال هاست که در اروپا و امریکا شکل گرفته است.
این سبک از زندگی که «سادگی» و «در دسترس بودن» از شاخصه های مهم آن است، پاسخی به مصرف گرایی فزاینده و مفری برای فشارها و انتظارات اجتماعی است، زیرا نسخه مصرف گرایانه، زندگی ما را دچار بحران های فردی و اجتماعی کرده است.
زندگی مینیمالیستی می تواند یک سبک منحصر به فرد برای هر شخصی باشد، این بدین معناست که ساده زیستی یک نسخه تکراری و یکسان برای همه نیست، بلکه هر کسی می تواند با توجه به شرایط زندگی و نیازهای واقعی اش، نوع خاصی از سبک مینیمال را تجربه کند.
نکته در خور توجه اینکه، ساده گرایی به معنای حذف زوائد زندگی است، اما این الگو را می توان در جنبه های خاصی از زندگی بی اهمیت تلقی کرد، درواقع زندگی مینیمالیستی قابلیت شخصی سازی و سیّالیت دارد.
برخی از ما به ظاهر با تفکر مینیمالیستی موافقیم و ساده زیستی عده ای را تحسین و نشانه اخلاق شایسته تلقی می کنیم.
اما به شکل بیمارگونه ای به خانه های مجلل، اتومبیل گران قیمت و کالاهای شیک و تجملی چشم داریم، به طوری که برای نمایش یک زندگی لوکس و به ظاهر متقاعدکننده عمر خود را با خریدهای قسطی و نمایشی پیش فروش می کنیم.
دنیای امروزی پر از وابستگی های وسوسه انگیز و متنوع است، اما امکان انتخاب محدود در میان مطلوبیت های بی شمار، افکارمان را پریشان و آرامش مان را سلب کرده است.
میل به داشتن کالاهای نمایشی و رشک برانگیز آنقدر در تاروپود مناسبات اجتماعی عجین شده که افراد برای خوش آمد دیگران و چشم و هم چشمی، همه تعهدات اخلاقی و انسانی را به فراموشی می سپارند!
بنظر می رسد، مدرنیته علیرغم مزایای فراوانی که برای بشر داشته است، اما زندگی ما را کمی پیچیده کرده است، زیرا آزادی عمل در میان انتخاب های نامحدود، آرامش فکری را از ما سلب کرده است.
لذا پیشنهاد یک زندگی ساده، غیروابسته و مینیمال، برای فرار از مطلوبیت های گسترده ای که در آن گرفتار شده ایم، متقاعدکننده خواهد بود.
