پیوندهای قوی خانوادگی مانع از گسترش اعتماد به غریبه ها می شود

تحقیقاتی که توسط پروفسور John Ermisch انجام شده است، مطالعات قبلی را تایید کرده است و ارتباط بین استحکام پیوندهای خانوادگی افراد و بی اعتمادی آنها به غریبه ها را آشکار نموده است.

این مقاله که توسط Diego Gambetta, Sergio Lo Iacono, Burak Sonmez تالیف شد، یک آزمایش بازی اعتماد را تکرار کرد که در ابتدا در سال 2007 انجام شد. این بازی که توسط  Ermisch و Gambetta طراحی شده بود، قابلیت اعتماد را در میان نمونه‌ای از شرکت‌کنندگان بریتانیایی آزمایش کرد.

آزمایش اخیر شامل یک بازی آنلاین با شرکت کنندگان آمریکایی می شد که میزان اعتماد یا قابل اعتماد بودن یک بازیکن را بر اساس اقدامات آنها در بازی آزمایش می کرد.

پس از انجام بازی، شرکت کنندگان اطلاعاتی در مورد روابط خانوادگی و جمعیتی خود ارائه کردند و سپس شدت پیوندهای خانوادگی با توجه به تعداد فراوانی تماس با یک خویشاوند نزدیک به عنوان مثال بین یکی از والدین با کودک بالغ، اندازه گیری شد.

این آزمایش در محیط‌های کم‌اعتماد و بااعتماد بالا نیز اجرا شد، زمینه‌هایی که اعتماد را تشویق یا از بین می‌برد.

یافته‌ها با یک رابطه علّی بین استحکام پیوندهای خانوادگی افراد و بی‌اعتمادی آن‌ها به غریبه‌ها سازگار بود، اما فقط برای محیط هایی که بر اعتماد و قابل اعتماد بودن تاکید می شد و یا آن را تشویق می‌کرد.

پروفسور  Ermisch توضیح می دهد که افراد با روابط خانوادگی ضعیف نسبت به افراد با پیوندهای خانوادگی قوی بیشتر به غریبه ها اعتماد می کنند، اما تنها زمانی که تعداد مناسبی از غریبه های قابل اعتماد  وجود داشته باشند.

در شرایطی که تعداد غریبه های قابل اعتماد کم هستند، مردم فقط می آموزند که بدون توجه به روابط خانوادگی شان، اعتماد نکنند. در چنین دنیایی، تفاوت بین افراد دارای پیوندهای خانوادگی قوی و ضعیف آشکار نیست.

این یافته‌ها از نظریه اعتماد Toshio Yamagishi حمایت می‌کند، که در آن مکانیسم‌های زیربنایی ارتباط بین استحکام پیوندهای خانوادگی و اعتماد به غریبه‌ها را توضیح می‌دهد.

هرچه پیوندهای خانوادگی ضعیف‌تر باشد، افراد انگیزه بیشتری برای یافتن غریبه‌هایی دارند که بتوانند به آنها تکیه کنند و به آنها فرصت بیشتری می‌دهند تا تشخیص دهند چه کسی قابل اعتماد است؟ و چه کسی غیرقابل اعتماد؟

این افراد به اندازه کسانی که از روابط خانوادگی قوی برخوردارند توانایی دفاعی ندارند و لذا، تمایل بیشتری به ریسک اعتماد به افراد غریبه دارند.

در همین حال، کسانی که شدیداً به پیوندهای خانوادگی متکی هستند، کنترل و توبیخ اعضای خانواده را عامل رفتار قابل اعتماد فردی می دانند تا تمایل خود شخص برای قابل اعتماد بودن.

این نگرش مانع از توانایی ارزیابی قابلیت اعتماد در سطح فردی می شود و از گسترش اعتماد به غریبه ها جلوگیری می نماید.

این تحقیق همچنین توانسته است تاکیدی بر مطالعات قوم‌نگاری کلاسیک قرن گذشته باشد که توضیح داده است؛ چگونه خُرده‌فرهنگ‌هایی که پیوندهای محکمی را در خانواده‌ها یا گروه‌های کوچک ایجاد می‌کنند، همکاری را سخت‌تر کرده اند.

منبع:

Ermisch, J., Gambetta, D., Iacono, S. L., & Sonmez, B. (2023). Trust and Strength of Family Ties: New Experimental Evidence. Social Psychology Quarterly, 0(0)