ابتدا، به این سوال بپردازیم که چرا باید از جامعه شناسی کسب و کار ساخت؟
از طریق شغل است که نیازها را می توان تامین کرد.
از طریق شغل است که ثروت و ارزش ها به وجود می آیند.
از طریق شغل است که خواسته ها به انجام می رسند.
از طریق شغل است که چرخه زندگی سروسامان می گیرد.
و ...
جامعه شناسان زیادی در مورد شغل و حرفه، تقسیم کار و چگونگی انجام کارها نظریه پردازی و تحقیق کرده اند و ضرورت و اهمیت کار و شغل را آشکار کرده اند.
کار و شغل چنان نقش آفرینی اساسی در زندگی جمعی به عهده داشته است که نه تنها در جامعه شناسی کار و شغل که در تمام حوزه های جامعه شناسی به اثربخشی شغل پرداخته شده است.
به طور مثال:
در جامعه شناسی آموزش و پرورش از نقش معلم و ...
در جامعه شناسی دین به کار و حرفه پیشوایان و رهبران دینی
در جامعه شناسی خانواده به شغل و کار والدین
در جامعه شناسی سیاسی به مناصب و مقام های سیاسی و حزبی
در جامعه شناسی فرهنگی به نقش هنرمندان و ...
در جامعه شناسی روستایی به مشاغل کشاورزی
در جامعه شناسی سازمان ها به وظایف اداری و ...
اهمیت کار و شغل چنان زیربنایی است که حتی تغییرات جوامع نیز با بسط و گسترش مشاغل، اولویت نوع خاصی حِرَف و کارها توصیف و تعیین شده است.
جوامع سنتی به کارهای کشاورزی
جوامع مدرن به حرفه های صنعتی
جوامع پُست مدرن به مشاغل خدماتی
با همین شرح مختصر، آشکار است که جامعه شناسان به صورت های متفاوت به شغل پرداخته اند و گوشه ای از اثربخشی و تعیین کنندگی شغل را نشان داده اند.
اما،
اما،
اما،
جامعه شناسان در تمام این مطالعات گسترده و تحقیقات از «خود» غافل شده اند.
لذا، شغل جامعه شناس در هزاره سوم که بیش از یک قرن از تولد جامعه شناسی می گذرد، برای نه تنها مردم که برای دست اندرکاران همین حوزه نیز ناشناخته است و صرفاً بر کارهای آکادمیک و فعالیت های نظری تمرکز دارند.
این در حالی است که کاربردی کردن با «شغل» و از طریق «شغل» صورت می گیرد.
مورد استفاده بودن و مفید واقع شدن با «شغل» انجام می شود.
فایده داشتن و مثمر ثمر بودن با «شغل» فراهم می شود.
بنابراین، لازم است که شغل جامعه شناس با ریزبینی و دقت تعریف و تعیین شود.
لازم است که شغل جامعه شناس با الهام از آموزه های علمی جامعه شناسی مشخص شود.
لازم است که شغل جامعه شناس با فعالیت ها و وظایف معین معرفی و ارائه شود.
پس، شغل جامعه شناس به فعالیت های علمی و در فضای دانشگاهی نظر ندارد.
شغل جامعه شناس به انجام تحقیقات نظری برای یافتن قانونمندی نیست.
شغل جامعه شناس بر طرح تئوری و پردازش نظری متمرکز نمی باشد.
بلکه شغل جامعه شناس از فضای دانشگاهی و بحث های نظری پا را فراتر می گذارد و به میان مردم می آید و در موقعیت های مختلف وظیفه ای را برای انجام دادن به عهده می گیرد.
شغل جامعه شناس کاری است که مشتریان «مردم» هستند و باید کاری را برای آنها به انجام رساند و رضایت آنها را به دست آورد.
شغل جامعه شناس کاری است که به ازای «ارزشی برای مردم» و به تناسب «خدمت»، دستمزد و حقوق دریافت می شود.
شغل جامعه شناس کاری است «متعهد به وظیفه ای برای مردم» تا فعالیت و اقدامی به نتیجه دلخواه و مطلوب برسد.
با این اوصاف، با این سوال روبرو هستیم که از جامعه شناسی چه کارهایی برمی آید؟ تا شغل جامعه شناس تعیین شود.1 . . .
این مقاله محدود برای اعضای ویژه می باشد
با تهیه اشتراک به این مطلب دسترسی خواهید داشت
