هنر فقط نوعی بیان خلاقانه نیست، عمیقاً با جامعه و فرهنگ عجین شده است.
جامعه شناسی هنر به بررسی عوامل اجتماعی و فرهنگی می پردازد که تولید، توزیع و دریافت هنر را شکل می دهند. به بررسی چگونگی بازتاب و تاثیر هنر بر ساختارهای اجتماعی، پویایی قدرت و هویت های جمعی می پردازد.
هنر به عنوان یک نهاد اجتماعی
هنر به عنوان یک نهاد اجتماعی عمل می کند، درست مانند آموزش، خانواده یا مذهب.
این مجموعه قوانین، هنجارها و ارزش های خاص خود را دارد که بر خلق و مصرف هنر حاکم است.
این قوانین ثابت نیستند، و در طول زمان تکامل می یابند و منعکس کننده تغییرات در جامعه و شیوه های فرهنگی هستند.
موسسات هنری مانند موزه ها، گالری ها و مدارس هنری نقشی حیاتی در شکل دادن به دنیای هنر دارند.
آنها تعیین میکنند که چه چیزی «هنر والا» (high art) و چه چیزی به عنوان «هنر نازل» (low art) در حاشیه قرار میگیرد.
این موسسات همچنین قدرت تاثیرگذاری بر حرفه و شهرت هنرمندان و همچنین ارزش بازار آثار هنری را دارند.
نقش هنرمندان
هنرمندان افراد منزوی نیستند که در خلاء کار کنند. آنها در بستر زمینه های اجتماعی و فرهنگی قرار دارند.
کار آنها تحت تاثیر شرایط اجتماعی و تاریخی است که در آن زندگی می کنند.
هنرمندان اغلب از محیط اطراف خود الهام می گیرند، به مسائل اجتماعی می پردازند، هنجارهای بحث برانگیز را به چالش و سوال می کشند، و در مورد تجربیات انسانی تامل می کنند.
هنرمندان به عنوان تولیدکنندگان فرهنگی نقش منحصر به فردی در جامعه دارند. آنها روایت ها و نمادهایی را شکل می دهند که هویت های جمعی و ارزش های فرهنگی را تعریف می کنند.
هنرمندان از طریق کار خود می توانند ایدئولوژی های مسلط را به چالش بکشند، دیدگاه های جایگزین ارائه دهند و تغییرات اجتماعی را ترویج کنند.
هنر و قشربندی اجتماعی
هنر برای همه افراد جامعه به یک اندازه قابل دسترسی نیست و اغلب با امتیازات و موقعیت اجتماعی دمخور است.
مصرف هنر، مانند حضور در نمایشگاه ها یا خرید آثار هنری، تحت تاثیر عواملی مانند درآمد، تحصیلات و ارتباطات اجتماعی است.
این، قشربندی اجتماعی را در دنیای هنر ایجاد می کند، جایی که گروه های خاصی نسبت به دیگران دسترسی و نفوذ بیشتری دارند.
هنر همچنین می تواند پویایی قدرت و نابرابری های موجود را تقویت کند.
چنان که در طول تاریخ، بازنمایی گروه های خاصی در هنر مانند زنان، رنگین پوستان یا جوامع به حاشیه رانده شده، محدود بوده است.
این عدم بازنمایی، کلیشه ها و شیوه های طردکننده را تداوم می بخشد.
با این حال، هنر می تواند ابزار قدرتمندی برای به چالش کشیدن این نابرابری ها و دیده شدن گروه های به حاشیه رانده باشد.
جهانی شدن هنر
در دنیای به هم پیوسته امروزی، هنر دیگر محدود به مرزهای ملی نیست. جهانی شدن هنر به گردش ایده ها، سبک ها و هنرمندان در فرهنگ ها و کشورهای مختلف منجر شده است. این هم پیامدهای مثبت و هم منفی دارد.
از یک سو، جهانی شدن دامنه و تنوع هنر را گسترش داده است. هنرمندان با پیشینههای مختلف اکنون میتوانند شهرت بینالمللی به دست آورند و به مخاطبان جدیدی دسترسی داشته باشند. همچنین امکان تبادل ایده های هنری و همکاری بین هنرمندان فرهنگ های مختلف را فراهم کرده است.
از سوی دیگر، جهانی شدن به کالایی شدن هنر نیز منجر شده است. بازار هنر بهطور فزایندهای جهانی شده است و آثار هنری بهجای قدردانی از ارزش هنریشان، بهعنوان سرمایهگذاری خرید و فروش میشوند. این امر تنشی بین تجاری سازی هنر و اهمیت فرهنگی و زیبایی شناختی ذاتی آن ایجاد کرده است.
نتیجه گیری
جامعه شناسی هنر دریچه ای را ارائه می دهد که از طریق آن می توانیم رابطه پیچیده بین هنر و جامعه را درک کنیم.
عوامل اجتماعی و فرهنگی که تولید، توزیع و استقبال از هنر را شکل می دهند، برجسته می کند.
با بررسی نقش هنرمندان، تاثیر نهادهای هنری و تاثیر قشربندی اجتماعی و جهانی شدن، میتوان به درک عمیقتری از ابعاد جامعهشناختی هنر دست یافت.
منبع:
Autor: Mr Edwards –
