فضای مجازی به مانند یک پارادوکس عمل می کند، از یک سو انسان معاصر را تا حدودی از بحران تنهایی نجات می دهد و از سوی دیگر، در صورت استفاده بی رویه انسان را بیشتر تنها می کند!
انسان معاصر دو زیست شده است. فعالیت های کسب و کار و امور زندگی را به صورت توام در دو فضای واقعی و مجازی به پیش می برد.
روز بروز از دامنه فعالیت در فضای واقعی کاسته و بر حجم فعالیت در فضای مجازی افزوده می شود.
بحران ویروس کرونا نیز در این چرخش نقش اساسی ایفا کرده است.
فضای مجازی بر تمام مناسبات زندگی و اجتماعی سایه انداخته است.
برغم مزایای ارزشمند فناوری اطلاعات، گوشی های هوشمند ارتباطات گروهی و ارتباطات میان فردی را در فضای واقعی تضعیف کرده و به کشت بذر تنهایی کمک کرده است. بذری که محصول آن رنج، ترس و افسردگی است.
گوشی های هوشمند، تماشای گروهی تلویزیون در نظام گرم خانواده را زایل کرده و به پدیده نوظهور تنهای میان جمع دامن زده است.
گفت و گوهای درون خانوادگی را سُست کرده و رسیدن به تفاهم و درک مشترک را زایل کرده و به شکاف های نسلی دامن زده است.
گوشی های هوشمند فرهنگ مطالعه را تخریب کرده و میل به مطالعه را کاهش داده است.
قاتل اوقات فراغت و ساعات خواب و استراحت و موجب خدشه به کسب و کار و زندگی در فضای واقعی شده است.
از اینرو، هشدار دادن و اطلاع رسانی درباره چالش ها و رژیم صحیح مصرف فضای مجازی ضروری است.
گوشی هوشمند در صورت استفاده نادرست ما را در خانه حبس و در پشت صفحه لب تاب، تبلت و گوشی و دالان های مجازی تبعید می کنند و افراد را سطحی بار می آورد. به قول سعدی:
هرگز وجود حاضر غایب شنیده‌ای
من در میان جمع و دلم جای دیگر است
هنرمندی خلاق در شهر گرگان با حمایت شهرداری مجسمه ای با عنوان «تنها با هم» ساخته و در شهر نصب شده است.
این مجسمه به بهترین شیوه کژکارکردهای فضای مجازی را هشدار و یادآوری کرده است.
اما، متاسفانه بتازگی این مجسمه با شکایت پاره ای از افراد درباره پوشش نامناسب زن و حکم دادستانی جمع آوری شد!
