علمی توصیفی

مزایا، فرصت ها و راهکارهای گردشگری رویداد

منظور از گردشگری رویداد آن نوع گردشگری است که به دلیل رویداد محلی یا منطقه ای خاص و در زمان مشخص گردشگران را به خود جذب می کند.

مراسم قالی شوران در مشهد اردهال،

گلاب گیری کاشان،

جشنواره ها و بازارهای محلی،

سوگواری اربعین در کربلا

و زیارت ائمه در ایام ولادت یا شهادت، نمونه هایی از گردشگری رویداد هستند.

تقویت و حمایت از رویدادها و آداب و رسوم محلی و مطرح کردن آنها در رسانه ها می تواند به رونق این گونه از گردشگری بیانجامد.

مزایای افزایش تعداد گردشگران در یک منطقه یا یک کشور از جنبه های مختلفی قابل بررسی است.

برخی ممکن است توسعه گردشگری را تنها با رویکرد اقتصادی مورد توجه قرار دهند،

در این صورت باید میزان هزینه انجام شده برای جذب گردشگر و زیان های جانبی حضور گردشگران را با درآمد ناشی از مراجعه و اقامت گردشگران مقایسه کرد

و درباره منافع گردشگری یا ضررهای آن به نتیجه گیری و بحث اقدام کرد.

اما، نباید به دام تقلیل گرایی غلتید و لازم است بررسی های ما همه جوانب موضوع گردشگری را توأمان در نظر بگیرد.

گردشگری آثار اجتماعی، فرهنگی بسیاری دارد و ممکن است منافع غیرمستقیم آن برای جامعه مقصد، بسیار بیش تر از منافع آنی اقتصادی باشد.

یک نمونه از این موارد، شناسانده شدن آن منطقه و جامعه به سایر مردم جهان است.

گردشگران با اقامت در یک محل، با فرهنگ مردم آن دیار آشنا می شوند و بهترین سفیران برای معرفی فرهنگ آن جامعه به جهانیان خواهند بود.

به ویژه، در جامعه جهانی عصر حاضر، که سلطه و هژمونی رسانه ای غرب، مطرح شدن دیدگاه ها و فرهنگ های مقابل را ناممکن کرده است و هر دیدگاهی که مخالف با ارزش های سکولار دنیای غرب باشد، با بایکوت رسانه ای مواجه می شود، رونق گردشگری می تواند به عنوان وسیله ای برای معرفی فرهنگ حقیقی و واقعی جوامعی مانند ایران ایفای نقش کند.

در کشور پهناور ایران، جاذبه های ملی و مذهبی فراوانی برای گردشگری یافت می شود که با توجه و برنامه ریزی مسئولان و وزارت گردشگری می تواند مورد توجه مردم در اقصی نقاط جهان قرار گیرد.

مکان های بسیار زیبای طبیعی و تاریخی در استان های مختلف ایران قرار دارد که حتی از یک جاده مناسب برای دسترسی برخوردار نیست و از هیچ کدام از نهاد دولتی نماینده ای در آنجا وجود ندارد.

متأسفانه بسیاری از این موارد در حال نابودی است که از آن جمله  می توان به:

باداب سورت سمنان،

آبشارهای زیبای استان های مازندران و مرکزی،

آبشار پیران کرمانشاه

و برخی آثار باستانی استان های جنوبی کشور اشاره کرد.

لازم است درباره پاره ای از رویدادها که از سده های گذشته در برخی مناطق برای آنها آیین جشن یا سوگ برگزار می شده است، اتخاذ تصمیم شود و برای احیا آنها برنامه ریزی و اقدامات مناسب صورت گیرد؛ از آن جمله می توان به جشن های مهرگان اشاره کرد.

آیین ها، جشنواره ها و هر بهانه ای که سبب تجمع مردم و افزایش ارتباط بین آنان شود، موجبات نشاط اجتماعی و همبستگی را فراهم می کند و به نیرویی برای رشد، پیشرفت و آبادانی کشور تبدیل می شود.

 همان گونه که در فصل گلاب گیری حرکت مردم از شهرهای مختلف کشور به سمت کاشان، علاوه بر منافع اقتصادی برای جامعه میزبان، نشاط و شادابی را برای گردشگران و میزبانان آنها به ارمغان می آورد.

باید توجه داشت که شکل گیری و رونق یک رویداد وابسته به اراده و مشارکت مردم است و به صورت دستوری قابل تحقق نیست.

لذا، وظیفه برنامه ریزان و مسئولان شناسایی علاقه ها و زمینه های مشارکت مردم و تسهیل امکان برگزاری آیین ها، مراسم و جشنواره های ملی و محلی است.

دکتر علی نوری

دکتری جامعه شناسی، مدرس دانشگاه و پژوهشگر اجتماعی

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا