علمی تحلیلی

جامعه شناسی سازمان ها و عشق

عشق مقوله ای فردی به شمار می آید و در زندگی شخصی مورد توجه است.

عشق به وابستگی احساسی ترجمه شده است که دل ها را با هم یکی می کند. در حالی که عشق؛ دلبستگی شورانگیز و هیجان آوری است که با نیروی شدید اشتیاقی که ایجاد می کند انجام امور سهل و آسان می گردد.

عشق؛ وابستگی جدایی ناپذیری است که عاشق را برای یافتن و رسیدن به هر جایی و هر تلاشی می کشاند.

بنابراین، عشق را به هر زخمی بزنید، دواست.

عشق را در هر راهی بیندازی، راهنماست.

عشق برای هر درد و بیماری، شفاست.

عشق بر هر خسته و افتاده، علاج است.

عشق چنان بزرگ، تمام و کمال است که در شمارش مواهب و کارکرد عشق همیشه تعدادی از قلم خواهد افتاد.

سوال: چرا سازمان ها از نیروی عشق استفاده نمی کنند؟

سازمان ها با نظم قاعده مند که از مقررات و دستورالعمل های اداری ریشه می گیرد به دنبال انجام به موقعه، درست و دقیق وظایف هستند.

سازمان ها دستیابی به هدف، کارآیی و رضایت را دنبال می کنند و جذب کارگزاران متخصص، شایسته و مجرب را در نظر دارند.

سازمان ها برای افزایش راندمان، نیروهای خویش را دایم در طلب دستاوردهای علمی به این سو و آن سو، گسیل می کنند.

همه این امور سازمانی که با عشق سهل و آسان انجام می گیرد

چرا سازمان ها از عشق بی بهره هستند؟

چرا سازمان ها عشق را در برنامه های خود ندارند؟

جواب روشن است!

چون کنش های سازمانی بر عقلانیت ابزاری استوار هستند.

سلسله مراتب سازمان، از راس تا قاعده بر قوه تفکر و اَعمال حسابگرانه می چرخند.

روابط سازمانی از خُرد (بین همکاران …) تا کلان (بین رده ها …) مبتنی بر حساب و کتاب، دستور و فرمان است.

اثربخشی، راندمان، کارآیی با معیارهای عقلی و حسابگرانه سنجش و اندازه گیری می شوند.

بنابراین، سازمان، عملکرد سازمانی، روابط و ساختار سازمانی، ورودی و خروجی سازمان متکی به عقلانیت است و با تکیه به عقلانیت پیش می رود.

از طرف دیگر،

تضاد و تعارض عقل و عشق نیز بر کسی پوشیده نیست. قدم زدن در وادی عشق با فراموشی عقل است و گام برداشتن خردمندانه نیز فارغ از عشق است. یا عشق یا عقل، از گزینه هایی هستند که انسان از بدو تولد با آن روبروست.

بنابراین، سازمان ها عقل را برگزیده اند و از عشق انصراف داده اند.

ولی با نگاهی به زمانه حال که مدرنیته عقب نشسته است و پُست مدرن به میدان آمده است.

فرصت خوبی است برای آشتی فاصله ها، برای درهم آمیزی تعارض ها، برای هم نشینی «یا این» و «یا آن».

فرصت خوبی است برای ترکیب های جدید.

زمانه خوبی است برای آزمودن همه آنچه کنار گذاشته شده بود.

در این مجال پیش آمده، جامعه شناسی سازمان ها می تواند نگاهی به عشق داشته باشد و عشق را در دستور کار قرار دهد.

همچنان که شرایط دست به دست هم داد تا انسان رو به استفاده از نیروهای بی زیان طبیعت (باد، خورشید …) نماید.

زمان آن رسیده است که سازمان ها نیز به عشق رو کنند که هم خلاصی از هزینه ها (روحی، اخلاقی، مالی …) است و هم سودآوری (بازده بالا، ساعات بیشتر کار …) را به همراه دارد.

و از همه مهم تر، عشق؛ فضای انسانی را به تصویر می کشد که لذت و زیبایی آن بر همگان آشکار است.

دکتر منیژه نویدنیا

دکتری جامعه شناسی. نظریه پرداز و محقق. نویسنده اولین کتاب امنیت اجتماعی در ایران، معرف جامعه شناسی تحلیلی با نگارش شش جلد کتاب، استاد دانشگاه و موسس سایت جامعه شناسان جوان

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا