علمی پژوهشی

جامعه شناس حرفه ای و تکنیک سبک

سبک زندگی (Life Style) آشناترین نوع سبک است و به نوعی می توان آن را دربرگیرنده تمام سبک ها دیگر چون سبک پوشش، سبک فکری، سبک غذایی و غیره به شمار آورد.
سبک را از منظری دیگر می توان شامل مراحل «فکر – گفتار – احساس – عمل» دانست که به صورت یک جا و یکپارچه بروز می یابد.
مثال:
سبک چینی
سبک ایتالیایی
سبک هندی
و ...

سبک به عنوان طریق مشخص، روشن و آشکار نیز قابل تعریف است.
مثل:
سبک موسیقی سنتی
سبک پوشش اسلامی
سبک نقاشی کوبیسم
سبک کشاورزی مدرن
سبک مدیریت سازمانی
و ...

از دیدگاه دیگر، سبک صرفاً برای تمایزگذاری و تفکیک استفاده می شود.
مثال:
سبک رانندگی زنان نسبت به مردان
سبک گفتگوی بزرگترها نسبت به کوچکترها
سبک ورزشکاران حرفه ای نسبت به آماتورها
و ...

سبک را می توان یک شیوه نام گذاری نیز به حساب آورد.
مثال:
سبک جوانی
سبک قانونی
سبک اصلی و فرعی
سبک آموزشی
سبک هنری
و ...

آنچه می توان از این تعاریف نتیجه گرفت آن است که سبک به اشکال گوناگون در زندگی جمعی هست و این نشان از اهمیت و جایگاه سبک دارد.
لذا، سوال این است که:
جامعه شناس حرفه ای؛ چطور و چرا سبک را تکنیک می سازد؟
جامعه شناس حرفه ای؛ چگونه سبک را یک تکنیک در کار و حرفه خویش قرار می دهد؟1 . . .

محتوای ویژه

این مقاله محدود برای اعضای ویژه می باشد

با تهیه اشتراک به این مطلب دسترسی خواهید داشت

تهیه یا تمدید اشتراک

ورود برای اعضا

دکتر منیژه نویدنیا

دکتری جامعه شناسی. نظریه پرداز و محقق. نویسنده اولین کتاب امنیت اجتماعی در ایران، معرف جامعه شناسی تحلیلی با نگارش شش جلد کتاب، استاد دانشگاه و موسس سایت جامعه شناسان جوان

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا