مطالعه زندگی جمعی و همه ابعاد آن (شهر، خانواده، دین، آموزش، کنترل، عشق …) مورد توجه جامعه شناسی است. جامعه شناسی دارای گرایشات متفاوت (توسعه، تغییرات …) و موضوعات متعدد (جنگ، صلح …) است تا نگاه موشکافانه بر همه آنچه در زندگی جمعی وجود دارد را حفظ نماید و تعهد خویش را برای به دست دادن شناخت و دانش به انجام رساند.
با وجود گستردگی جامعه شناسی بعضی موضوعات از چشم جامعه شناسی به دور مانده اند. موفقیت و شکست، خواب و بیداری، رویاها و هدف سازی … و آنچه موضوع مطلب در حال حاضر است: ثروت
جامعه شناسی و به ویژه مارکسیست ها، کُنه و ذات هر آنچه مربوط به اقتصاد می شود را تشریح کرده اند و از نابرابری ها و استثمار و بهره کشی ها … فراوان گفته اند و شاهدهای تاریخی نشان داده اند یا در جامعه شناسی کار و شغل به همه جنبه های شغلی پرداخته شده است و چون و چرایی آن ها توصیف گشته است.
اما نه سخنی از فایده های ثروت وجود دارد! و نه فرض و گمانه ای در مورد مناصب ثروت آفرین.
جنبه های منفی، آسیب و مشکلات ثروت به عیان و به کرات بررسی و مطالعه شده است.
ولی در هیچ کدام از گرایشات و موضوعات جامعه شناسی از نعمت ثروت سخنی نیست!
هیچ جامعه شناسی به امتیازات ثروت نپرداخته است و آسیب های بی توجهی به ثروت سازی را بررسی نکرده است!
بارها و بارها از شکاف طبقاتی (ثروت – درآمد) و نکوهش آن تئوری و فرضیه ساخته و به بوته آزمون گذاشته شده است. ولی حتی یک بار به سنجش پیامدها و نتایج تحسین و تمجید ثروت سازی و ثروت آفرینی پرداخته نشده است!
چرا؟
چرا؟
چرا؟
جامعه شناسی روی خوش به ثروت نشان نداده است؟
چرا فقط پیامدهای تلخ و ناگوار تفاوت فقر – ثروت را آشکار و عیان کرده است؟
چرا از مشکلات کارگران و رنج های آنان را به تصویر کشیده است؟ ولی سختکوشی کارفرمایان را ندیده است؟
چرا زندگی سخت و دردناک فقرا را دیده است؟ ولی پیگیری، سماجت، تلاش … برای ثروت سازی را ندیده است؟
وقت آن است بار دیگر فمنیست ها را صدا بزنیم و به آنها بگوییم
فقط زنان نیستند که جامعه شناسی به آن نپرداخته بود!
تنها زنان نیستند که چهره زندگی از نظر آنان بیان نشده است!
تنها زنان نیستند که دیده نشده اند!
جامعه شناسی از بسیاری موضوعات تعیین کننده زندگی (چون نقش نیمی از جمعیت جهان یعنی زنان) بی توجه رد شده است!!! نپرداخته است!!! مطالعه و بررسی نکرده است!!!
ثروت؛ زندگی می آفریند
ثروت؛ شور می سازد
ثروت؛ معنا می بخشد
ثروت؛ پیوند و آشتی می آورد
ثروت؛ رفاه و شادی است
ثروت؛ دوستی و خوشی دارد
ثروت؛ زیبایی حیات را فراهم می کند
ثروت؛ امید می سازد
…
وقت آن است صاحبنظران مکاتب جامعه شناسی را صدا بزنیم و آنها را به موضوعات شورانگیز، انرژی بخش، نشاط آور و زندگی ساز – زندگی آفرین دعوت کنیم.
وقت آن است تا جامعه شناسان به موضوعاتی بپردازند که راه و نشان زندگی هم شأن و هم منزلت ظرفیت های انسانی اشان را بدانند.
وقت آن است به مواردی پرداخته شود که شیوه و سبک بزرگ زیستن را هم تراز عظمت و بزرگی انسانیت خویش ببیند و بفهمد.
