علمی پژوهشی

جامعه شناس حرفه ای و تکنیک زبان شفاهی

زبان شفاهی اصلی ترین و در عین حال مهم ترین ابزار ارتباطی است.
یکی از موفقیت های افزایش کاربرد رسانه های مجازی نیز همین بوده است که کاربران را قادر به ارتباط شفاهی با یکدیگر کرده اند.
زبان شفاهی چون با ارتباط چهره به چهره درمی آمیزد، روابط عمیق و متفاوتی را ایجاد می کند که در هیچ ارتباط نوشتاری یا تصویری دیگر ممکن نیست.
در مورد جایگاه و اهمیت زبان شفاهی منابع زیادی وجود دارد و در اینجا قصد پرداختن به آنها نیست، بلکه به کار جامعه شناس حرفه ای نظر داریم که تکنیک زبان را می تواند در پیشبرد حرفه خویش به کار گیرد.
وقتی از تکنیک صحبت می شود، به طور ساده یعنی به نحوه استفاده و شیوه کاربری اشاره دارد.
نحوه استفاده و شیوه کاربری که نه تنها انجام امور را تسهیل و آسان می کند، که به کیفیت انجام امور نیز می افزاید.
زبان؛ چنان به ظاهر ساده و پیش پاافتاده به نظر می رسد که نیازی به تکنیک و کاربرد اصول خاصی برای آن معمولاً متصور نمی شویم.
این در حالی است که همه توافقات، قراردادها، همکاری و ادامه همکاری ها، موفقیت ها در حل مسائل و برنامه های اجرایی بخش قابل توجهی توسط زبان صورت می گیرد.
حتی عملیاتی ترین اقدامات و کاربردی ترین شیوه ها نیز ابتدا از گفتگویی زبانی آغاز می شوند و پس از موفقیت در تبادل اطلاعات و چگونگی کارهاست که افراد می توانند پا به میدان عمل گذارند.
لذا، جامعه شناسی حرفه ای که به محیط های مختلف کار فراخوانده می شود یا خود در موقعیت های گوناگون حضور می یابد، نیازمند تجهیز به تکنیک زبان شفاهی است تا بتواند با موفقیت با افراد و گروه های مختلف ارتباط برقرار کند.

زبان شفاهی را می توان به بخش های مختلف تقسیم کرد:
1- کلمات و جملات عادی و متداول که ادا می شوند
2- اصطلاحات، تمثیل ها، شوخی ها ...
3- لحن و لهجه و نحوه بیان ...
4- کلمات موجد احترام، تشویق، تایید، عشق، مهربانی و توجه، یا بالعکس

واضح است که برای یک ارتباط موفق باید لحظه مناسب استفاده از هر یک، از موارد بالا را درنظر داشت.
اما، واقعیت آن است که جامعه شناس حرفه ای کسی است که کلید ارتباط موفق را در چگونگی رعایت موارد بالا، بارها و بارها آزموده است و به آنها تسلط دارد.
علی ایحال، به چند مورد اشاره می شود:
- بیان جملات تحسین برانگیر در هر لحظه از ارتباط و با هر بیانی، جایز نیست.
- نادرستی صحبت آکادمیک و بسیار علمی وقتی مخاطب با بیان خودمانی صحبت می کند.
- شوخی و استفاده از واژه های فیلم ها و سریال ها در جمع مدیران لازم نیست.
- نیازی به طول و تفسیرهای زیاد در آغاز صحبت و بیان حواشی ضمن شرح کار نیست.
- استفاده از کلیشه های قالبی (اصفهانی ...) برای تایید یا تکذیب لازم نیست.
- شرح و بسط جملات انگیزشی اشتباه است، وقتی نیاز به همدلی با سختی و رنج طرف مقابل باشد.
- گفتن کلمات پی در پی، بدون توجه به چشمان مخاطب
- فرصت ندادن به همراه حوصله و علاقمندی برای گوش کردن به گفته های طرف مقابل
- استفاده مکرر از چند کلمه و اصطلاح
- اصرار ورزیدن بر درستی تشخیص خود و بی توجهی به مشارکت دادن طرف مقابل در تشخیص.
- سخنوری و سخنرانی کردن در محفل عادی، به جای گپ و گفتگو
و ...

«تکنیک زبان شفاهی» اموری می باشد جدا از آنچه که تا اینجا با یکدیگر مرور کرده ایم.
«تکنیک زبان شفاهی» به دستورالعمل های موفق کاربرد «زبان جمع» اشاره دارد که عبارتند از:1 . . .

محتوای ویژه

این مقاله محدود برای اعضای ویژه می باشد

با تهیه اشتراک به این مطلب دسترسی خواهید داشت

تهیه یا تمدید اشتراک

ورود برای اعضا

دکتر منیژه نویدنیا

دکتری جامعه شناسی. نظریه پرداز و محقق. نویسنده اولین کتاب امنیت اجتماعی در ایران، معرف جامعه شناسی تحلیلی با نگارش شش جلد کتاب، استاد دانشگاه و موسس سایت جامعه شناسان جوان

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا