زندگی روزمره را پاس بدارید
1) یکی از مهم ترین ویژگی های رژیم های توتالیتر خودسر این است که سعی می کنند ما را گرفتار در ایده های بلند و انتزاعی و فراطبیعی سازند و به ما چنین القا کنند که عمر شما و زندگی روزمره تان باید در مسیر این ایده ها صرف شود.
شما را گرفتار در ایده بهشت و جهنم و پاکی و ناپاکی و رهایی یک مکان مقدس یا نبرد علیه ظلم و …… می سازند و عمر شما را صرفاً شایسته صرف کردن در این مسیر می دانند.
در اینجا، البته رژیم های توتالیتر با متفکران نخبه گرا و انتقادی همدست اند که این متفکران هم عمیقاً سعی در تخریب زندگی روزمره مردم دارند و آن ها را تحقیر می کنند.
![](https://youngsociologists.com/wp-content/uploads/2019/10/209.jpg)
2) زندگی اما چیزی نیست، جز همین امور عادی زیستن همانند خوردن و خوابیدن، دوست داشتن و سلام کردن، عاشق شدن و کمک کردن به هم، گفتگو کردن با آشناها و دوست شدن با غریبه ها، مهربانی کردن و خرید کردن و……
باید این زندگی را پاس داشت و آن را قربانی توهمات ایدئولوژیک و حقیقت های فراطبیعی نساخت که آن حقیقت ها اگر هم حقیقت باشند، باید در همین بستر معمول زندگی ممکن شوند و بر ما تاثیر بگذارند.
![](https://youngsociologists.com/wp-content/uploads/2019/10/213.jpg)
3) یکی از مهم ترین ویژگی های جامعه امروز ما این است که ما خود واقعی مان را فراموش کرده ایم و گرفتار در ایده های غلط هستیم.
فقیری را در خیابان می بینیم که از ما کمک می خواهد.
در اینجا یا می گوییم اینا زیادن و من به چندتا کمک کنم و یا میگیم باندن و از آن ها گذر می کنیم.
آنچه غلط هست، همین ایده های غلط است.
![](https://youngsociologists.com/wp-content/uploads/2019/10/210.jpg)
وظیفه ما اینست که در زندگی روزمره خود به جای تکرار این کلیشه های بی خاصیت به همدیگر کمک کنیم و مسئولیت خود را در قبال یک انسان انجام دهیم.
این ویژگی ظلم و ستم است که ما را به همدیگر بی اعتنا کند.
ما باید از این بی اعتنایی گذر کنیم.
لباسهایمان را بپوشیم و کفش به پا کنیم، به خیابان های آشنا و جاهای ناآشنا برویم و حداقل در طول روز در یک کار درست جمعی شرکت کنیم.
باید از خانه بیرون زد و مهربانی کرد.
![](https://youngsociologists.com/wp-content/uploads/2019/10/212.jpg)
به همه توهمات و ایده های غلط، باید نه گفت و ایده رهایی در حد یک کمک کوچک و ایجاد یک شادی کوچک را دنبال کرد.
زندگی روزمره را ستایش کرد تا مستبدان از علاقه ما به همین زندگی معمولی و بی اعتنایی ما به توهمات ایدئولوژیکی بدانند که زندگی همیشه بر ظلم پیروز است.