جامعه شناسی زبان چیست؟

جامعه شناسی زبان مطالعه چگونگی تاثیر زبان بر جامعه است.

جامعه شناسان در این زمینه زبان را در ساختارهای اجتماعی، هویت های اجتماعی، اجتماعی شدن و چگونگی نقش زبان در نابرابری، تبعیض و دسترسی به منابع مورد مطالعه قرار می دهند.

برای جامعه شناسانی که زبان را مطالعه می کنند، معمولاً گروه های هویتی مختلف و نحوه آموختن، استفاده و تجربه زبان را با هم مقایسه می کنند.

برای مثال، یک جامعه‌شناس ممکن است زبان‌ها را در طبقات مختلف اجتماعی – اقتصادی یا هویت‌های قومی و نژادی مقایسه کند.

به طور مشابه، جامعه شناسان ممکن است بر روی یک گروه خاص تمرکز کنند و بیشتر در مورد هویت های فرعی مانند هویت های درون یک گروه نژادی خاص، تغییرات زبان در جنسیت، سن، و طبقه و غیره تمرکز کنند (Shoop، 2022).

 زبان شناسی اجتماعی مطالعه زبان است و عوامل اجتماعی که ممکن است بر شکل گیری زبان یا تکامل زبان تاثیر بگذارد. تمرکز بر خود زبان است، مانند تنوع لحن، گویش، دستور زبان و غیره.

جامعه شناسی زبان و زبان شناسی اجتماعی ارتباط تنگاتنگی دارند.

در واقع، جامعه شناسی زبان به عنوان زبان شناسی کلان اجتماعی نیز شناخته می شود، در حالی که زبان شناسی اجتماعی معمولاً به جای زبان شناسی اجتماعی خُرد استفاده می شود (Sangia، 2014).

علاوه بر این، زبان شناسی اجتماعی، اعم از کلان و خُرد، با حوزه انسان شناسی زبانی مرتبط است.

زبان و فرهنگ

زبان بازتاب فرهنگ است و فرهنگ بازتاب زبان.

این دو به طور جدایی ناپذیری با یکدیگر مرتبط هستند و بخشی از چیزی است که ما را به عنوان انسان منحصر به فرد می کند.

زبان در جامعه کارکردهای متعددی دارد.

بر اساس کتاب «ارتباطات در دنیای واقعی»، زبان پنج کارکرد دارد.

اینها عبارتند از: زبان بیانگر، زبان قدرت، زبان سرگرم کننده، زبان پویا و زبان رابطه ای است.

زبان به عنوان سرمایه

به گفته پیر بوردیو، جامعه شناس فرانسوی، زبان نوعی سرمایه فرهنگی است که او آن را سرمایه زبانی نامید.

سرمایه فرهنگی به طور کلی به عنوان مجموع «دارایی های اجتماعی» یک فرد شناخته می شود.

سرمایه فرهنگی شامل منابع مادی و نمادین است که موقعیت و قدرت فرد را در جامعه تعیین می کند.

داشتن سرمایه فرهنگی با تحرک اجتماعی – اقتصادی رو به رشد همراه است.

علاوه بر این، سرمایه‌های فرهنگی خاصی در فرهنگ غالب ترجیح داده می‌شوند و در نهایت انباشته شده و از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شوند.

این بدان معناست که اعضای جامعه که سرمایه فرهنگی ترجیحی را از نسل قبل داشته‌اند، در یک مزیت قرار می گیرند که زمینه بازی نابرابر را ایجاد می‌کند.

این با این که چگونه وضعیت اجتماعی- اقتصادی ممکن است ایستا شود و تحرک صعودی نداشته باشد، همراه است. (Cultural Capital, 2022)

به همین ترتیب، اگرچه زبان در هر فرهنگ و خرده‌فرهنگی وجود دارد، زبان‌ها و سبک‌های خاصی وجود دارند که ترجیح داده می‌شوند و در جریان اصلی جامعه به سرمایه زبانی تبدیل می‌شوند. (Linguistic Capital، 2022)

منبع: