خلاق و ابداعی

زندگی همچون قلبی با ضربان نامنظمی از اتفاقات است

بعضی ها به دنبال الگویابی از این ضربان هستند تا بهتر پیش‌بینی کنند.

بعضی‌ها خودشان را با این ضربان هماهنگ می‌کنند تا شاید لذت زمان حال را دریابند.

بعضی‌ها از این ضربان می‌ترسند و تا ضربه‌ی بعدی در اضطراب و دلهره به سر می‌برند.

و بعضی دیگه آنقدر به این ضربان عادت کرده‌اند که نمی‌شنوند!

همه‌ ما در سنین و زمان‌های مختلف جزء این بعضی‌ها هستیم.

الگویابی ما را خسته کرده، اما برای ما معنا ساخته است.

چه واکنش‌های زیبایی برای بعضی اتفاقات داشته‌ایم که هنوز از خودمان می‌پرسیم چگونه ممکن است!؟

ترس از ضربان‌ها ما را متوقف کرد، ولی اندیشیدیم که چرا؟

و عادت کردیم چون شرط بقای ما حکم می‌کرد که اگر این چنین نبود از دست می‌رفتیم.

محمدحسین حاجی زاده

ارشد رواشناسی تربیتی، آموزگار هستم و از بچه ها یاد می گیرم و به هر آنچه در آن داستانی نهفته است، علاقه دارم. نوشتن نه سلاح من است نه ابزار روزی من! نوشتن، عادت انسانی من است.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا