دانش آموختگان جامعه شناسی بیکارند و برای آن به دو دلیل باید چاره ای اندیشید.
1– بیکاری به منزله محجور ماندن علم جامعه شناسی است و حل و فصل مشکلات و مسائل جامعه بر زمین می ماند.
2– بیکاری به عنوان آسیب باعث می شود که توانایی علم جامعه شناسی در عبور از آسیب ها نادیده گرفته شود.
به این ترتیب، لازم است که جامعه شناسی را به میدان زندگی آورد و پتانسیل و ظرفیت آن را جهت نیازهای جامعه به کار گرفت.
یکی از شیوه ها برای این منظور، «ساختن فرصت شغلی» از جامعه شناسی است که به اتکای آموزه ها و اصول نظریه ها فراهم می شود.
باید آنچه از دست جامعه شناس برمی آید را آشکار و اثبات نمود. یکی از این وادی ها، حوزه سیاست است که دولتمردان بالقوه از آن استقبال می کنند.
هیچ دولتمردی نیست که قدرت و محبوبیت را طلب نکند
هیچ دولتمری نیست که هم رایی و اجماع را تایید نکند
هیچ دولتمردی نیست که هواداری و طرفداری را توجه نکند
و …
به همین منظور، اهل سیاست خواسته و ناخواسته از کسانی که بتوانند فرصت های همگانی/ امکانات جمعی/ منافع عمومی و غیره را برای تحقق اهداف جامعه سامان بخشند، استقبال می کنند.
اهل سیاست آگاهانه و ناآگاهانه از کسانی که بتوانند خرد جمعی/ وجدان جمعی/ عادت جمعی و غیره را برای نیرو بخشیدن به سازوکار جامعه به کار گیرند، استقبال می کنند.
اهل سیاست عامدانه یا غیرعامدانه از کسانی که بتوانند با توسل به گروه های سرآمد/ فشار/ نخبه و غیره به تامین حوائج جامعه کمک کنند، استقبال می کنند.
این کسان، همان دانش آموختگان جامعه شناسی هستند که می توانند از عهده برآیند و تنها به یک شرط؛ تخصص خویش را به اهل سیاست اثبات کنند.
برای این منظور، نیاز به آموزش و یادگیری است که با تهیه جزوات آموزشی به آن پرداخته شده است.
در پایین، توضیحی درباره «شیوه دستیابی به شغل؛ اثبات ضرورت تخصص جامعه شناس»؛ جزوه اول؛ اهل سیاست، آمده است.
شیوه دستیابی به شغل؛ اثبات ضرورت تخصص جامعه شناس
یکی از دغدغه های هر فارغ التحصیل دانشگاهی به دست آوردن شغلی متناسب با تخصص خویش است.
دانش آموختگان جامعه شناسی نیز از این امر مستثنی نیستند و باید به جستجوی کسب و کاری برآیند.
اما، یک تفاوت بزرگ میان کسانی که جامعه شناسی خوانده اند و سایر رشته ها وجود دارد و آن این که؛
پزشک؛ نیازی به اثبات ضرورت تخصص خود ندارد
مهندس؛ نیازی به اثبات کارآمدی تخصص خویش ندارد
و …
اما، و اما، در این قرن، هنوز هم باید ابتدا به اثبات ضرورت تخصص جامعه شناس پرداخت!
از اینرو، برای پیدا کردن شغل و یافتن کاری، قدم اول؛ اثبات ضرورت تخصص جامعه شناس است که به کارفرما (سیاستمدار، کارخانه دار، مدیران صنایع و …) بتواند در گفتگو و آشنایی چنان جامعه شناسی را تعریف نماید که نه تنها شنونده را به سر ذوق و اشتیاق آورد که او را مجاب نموده که به این تخصص در مجموعه خویش نیاز دارد.
این جزوه به همین منظور تهیه شده است. در این جزوه با فرض گفتگو با یک سیاستمدار، شیوه اثبات کارآمدی جامعه شناسی و ضرورت تخصص جامعه شناس بیان و آموزش داده شده است.
فراموش نکنیم که یک جزوه نمی تواند تمام و کمال آنچه برای شغل یابی لازم است، در اختیار بگذارد و بضاعت آن در حد، همان یک جزوه است.
این جزوه با کلیک روی دکمه زیر با عنوان «شیوه دستیابی به شغل» در اختیار شماست
