آبراهام بونک و مارک ون وگت در کتاب «روان‌شناسی اجتماعی کاربردی»، مدلی را برای تحقیقات ارائه داده‌اند که به اختصار توضیح می‌دهم:
مدل PATH چهار وجه و چهار گام کاملاً مشخص دارد:
یک– P یا مشکل: در این مرحله مساله مورد تحقیق را به روشنی تعریف و مشخص می کنیم که مشکل دقیقاً چیست؟
دوم– A یا تحلیل: در این مرحله، تبیین‌هایی را که تاکنون در مورد مساله موردنظر انجام شده، بررسی می‌کنیم تا ارزیابی دقیق‌تری از مساله داشته باشیم.
سوم– T یا آزمون: در این قسمت، با استفاده از تعریف ارائه شده در مرحله اول و تحلیل انجام شده در مرحله دوم، مدلی را طراحی کرده و آن را مورد آزمون قرار می‌دهیم.
چهارم– H یا کمک: در این مرحله که آخرین مرحله است، با‌توجه به یافته‌ها، کمک می‌کنیم تا مساله حل شود یا در معنای تخصصی «مداخله» انجام می‌دهیم.
اما به تجربه دریافته ام که باید گام دیگری که مقدم بر همه این گام‌هاست، به مجموعه گام‌هایمان بیفزاییم و این گام نخستین، «پذیرفتن وجود مشکل» در جامعه است.
مساله تحقیق متعددی همچون خودکشی، افسردگی ملی، بی‌انگیزگی و … .ابتدا باید دیده و پذیرفته شود و سپس در مدل چهار مرحله ای مورد بررسی قرار گیرد.
تا زمانی‌که وجود مبتلایان به ویروس اچ‌آی‌وی، تورم فلج‌کننده، خودکشی‌های لجام‌گسیخته و … پذیرفته نشود، هیچ راه‌حلی نیز در ازمیان‌برداشتن این مشکلات وجود نخواهد داشت.
لذا، گام اول در حل کردن هر مساله اجتماعی پذیرش وجود آن مشکل در درون جامعه است.
